Wist je dat in het begin, zeg midden jaren 60, Internet niet meer was dan een lange afstandsnetwerk tussen een aantal universiteiten dat gestaag uitgebreid werd met overheidsinstellingen en militaire organisaties?
Op een dag was er een onderzoeker die wilde weten hoeveel computers er nu eigenlijk op dit netwerk aangesloten waren. Hij schreef een nogal onbeholpen script dat iedere computer de opdracht gaf om in zijn omgeving te gaan zoeken naar andere computers om deze dan dezelfde opdracht te geven.
Binnen afzienbare tijd lag het hele netwerk op zijn gat en waren de computers voor niets anders meer in te zetten. Als iedere computer weer een andere vindt en deze ook weer de opdracht krijgt om te zoeken, is uiteindelijk alles en iedereen aan het zoeken naar elkaar en elkaar opdrachten aan het geven. En zo gaf en ontving iedere computer steeds meer opdrachten om ook (weer) te gaan zoeken. Dit principe is overigens in de basis wat we tegenwoordig een DDOS aanval noemen.
Deze man, met goede bedoelingen, heeft er indirect voor gezorgd dat ons huidige internet ook vol zit met criminelen. De overheid in die tijd, vond namelijk dat deze man een strafbaar feit ten laste gelegd kon worden. Hij heeft ook daadwerkelijk een fikse straf gekregen omdat men een voorbeeld wilde stellen. Echter juist daardoor kreeg de criminaliteit het signaal dat er op “dat internet” veel informatie en mogelijkheden lagen. Cyber-crime was geboren.
Cyber-Crime is niet iets van de laatste jaren, het bestaat al zo lang als dat (de voorloper van ons) Internet bestaat. Het heeft de laatste jaren een zeer sterke professionalisering doorgemaakt en is nu zo “in your face” dat we er echt niet meer om heen kunnen. En wij, ondernemers, willen IT zien als “drinkbaar water uit de kraan”. Dan kan je niet ontkennen dat achter dat “drinkbare water” een hele organisatie zit om continue dat eindproduct te maken. Zonder schoonmakers, onderzoekers, bewakers, laboranten en machine bedieners geen schoonwater uit de kraan. En dus, zonder een goede IT organisatie / ondersteuning komt “dat” in ieder geval niet goed. Het is namelijk geen “of” maar een “wanneer”.
Foto: Maria Orlova Fotografie
